Witamy na naszej stronie

Porady prawne, pisma procesowe, pełna obsługa prawna

kancelaria prawna

Zapraszamy

Pozycja 2

Zapraszamy na stronę główną :)

Oby ten dzień był udany :)

Pozycja 3

Reklama

Polecamy to co najlepsze:

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Delegowanie zadań i kompetencji powinno być regulowane zasadą przyznawania kompetencji nadzorczych organowi nadzoru, który ze względu na swoją pozycję jest najbardziej odpowiedni do podjęcia działań w przedmiotowej sprawie. Delegowanie kompetencji byłoby odpowiednim rozwiązaniem przykładowo ze względu na efekt skali lub zbieżny zakres, spójność w ramach nadzoru grupowego oraz optymalizację wykorzystania wiedzy specjalistycznej między organami nadzoru. Decyzje podejmowane przez organ, któremu przekazano kompetencje, o ile zostały podjęte w zakresie delegowanych kompetencji, powinny być uznawane za rozstrzygające przez organ delegujący kompetencje i przez inne właściwe organy. Odpowiednie unijne akty prawne mogą bliżej określać zasady delegowania kompetencji na podstawie umowy. Urząd powinien ułatwiać i monitorować zawieranie umów dotyczących delegowania zadań i kompetencji między krajowymi organami nadzoru za pomocą wszelkich właściwych środków.

W przypadkach i na warunkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, lub – jeżeli wymaga tego sytuacja nadzwyczajna – zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, Urząd powinien móc także czasowo zakazać prowadzenia lub ograniczyć pewne rodzaje działalności finansowej, które zagrażają prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego w Unii lub jego części. W przypadkach gdy czasowy zakaz prowadzenia pewnych rodzajów działalności finansowej lub ograniczenie pewnych rodzajów działalności finansowej mają wpływ międzysektorowy, przepisy sektorowe powinny przewidywać, że Urząd powinien w stosownych przypadkach koordynować swoje działania z działaniami Europejskiego Urzędu Nadzoru.

Ponadto w celu stworzenia większej pewności prawnej niezbędne jest zdefiniowanie obowiązków dotyczących zasad przejrzystości pracy Agencji, ustanowienie niektórych warunków w odniesieniu do wprowadzania do obrotu produktu leczniczego dopuszczonego przez Wspólnotę, przyznanie Agencji kompetencji do monitorowania dystrybucji produktu leczniczego dopuszczonego przez Wspólnotę oraz wyszczególnienie sankcji i procedur wprowadzania ich w życie w przypadku błędnego zastosowania przepisów niniejszego rozporządzenia oraz warunków zawartych w dopuszczeniach przyznanych zgodnie z procedurą, którą ustanawia.

Należy wspierać harmonijny rozwój działalności gospodarczej w całej Unii oraz ciągły i zrównoważony wzrost poprzez zakończenie tworzenia rynku wewnętrznego, który funkcjonuje właściwie i oferuje warunki podobne do istniejących na rynku krajowym. W celu stworzenia takiego rynku i uczynienia go w większym stopniu rynkiem jednolitym należy znieść nie tylko bariery dla swobodnego przepływu towarów i usług oraz ustanowić przepisy zapewniające, by konkurencja nie była zakłócana, ale dodatkowo należy stworzyć warunki prawne, które pozwolą przedsiębiorstwom na dostosowanie ich działalności produkcyjnej oraz dystrybucyjnej lub świadczenia usług do skali unijnej. W tym celu znaki towarowe pozwalające na odróżnienie towarów i usług przedsiębiorstw w ten sam sposób w całej Unii, bez względu na granice, powinny znaleźć się wśród instrumentów prawnych będących do dyspozycji przedsiębiorstw.

Z zastrzeżeniem zabezpieczeń określonych w niniejszej dyrektywie, uprawnienia te powinny obejmować prawo do pozbawienia osób trzecich praw do przenoszonych instrumentów lub aktywów oraz prawo do egzekwowania umów oraz prawo do zapewnienia ciągłości uzgodnień z odbiorcą przenoszonych aktywów i akcji. Jednak uprawnienia te nie mogą naruszać prawa pracowników do rozwiązania umów o pracę. Nie powinno być również naruszone prawo strony do rozwiązania umowy z instytucją objętą restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją lub – z jej podmiotem powiązanym, z przyczyn innych niż restrukturyzacja lub uporządkowana likwidacja instytucji będącej na progu upadłości. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć uprawnienia pomocnicze do zażądania od pozostałej części instytucji, która jest likwidowana w ramach standardowego postępowania upadłościowego, świadczenia usług, które są niezbędne, by umożliwić prowadzenie działalności instytucji, do której aktywa lub akcje zostały przeniesione w wyniku zastosowania instrumentu zbycia działalności lub instrumentu instytucji pomostowej.

Takie ograniczenie może być niezbędne, aby umożliwić organom uzyskanie rzeczywistego wglądu w bilans instytucji będącej na progu upadłości, bez zmian wartości i zakresu, jakie pociągnęłoby za sobą powszechne wykonanie praw do rozwiązania umów. Aby ograniczyć do niezbędnego minimum ingerencję w prawa umowne kontrahentów, ograniczenie praw do wypowiedzenia umów powinno obowiązywać jedynie w odniesieniu do danego środka w zakresie zapobiegania kryzysom lub środka w zakresie zarządzania kryzysowego, w tym wystąpienia jakiegokolwiek zdarzenia bezpośrednio związanego z zastosowaniem takiego środka, natomiast prawa do wypowiedzenia umów wynikające z innych przypadków niewywiązywania się ze zobowiązań umownych, w tym z tytułu niedokonanych płatności lub nieuzupełnionych zabezpieczeń, powinny zostać zachowane.

nauka
obszar
pomoc
zakres
uwaga
widok
model
obraz
kostka
gama
sukces